รศ.ดร.กฤตยา อาชวนิจกุล ผู้ประสานงานเครือข่ายสนับสนุนทางเลือกของผู้หญิงที่ท้องไม่พร้อม ได้กล่าวถึงข้อเท็จจริงเกี่ยวกับการทำแท้ง ดังนี้คือ
1. ไม่มีผู้หญิงคนไหนในโลกที่ตั้งใจท้องเพื่อจะไปทำแท้ง
2. ไม่มีการทำแท้งเสรีอยู่จริงในโลกนี้ เพราะแต่ละบริการในแต่ละประเทศล้วนมีเงื่อนไขทั้งสิ้น เช่น อายุครรภ์ กำหนดว่าต้องทำที่ไหน ใครที่เป็นผู้ทำ และ
3. กฎหมายทำแท้งทุกแห่งในโลกแบ่งผู้หญิงเป็น 2 ประเภท คือ ผู้หญิงที่สามารถทำแท้งได้ (Deserved abortion ) กับผู้หญิงที่ไม่สามารถทำแท้งได้ (Undeserved abortion) การทำแท้งได้จึงยังอยู่ในเงื่อนไขที่กำหนดไว้เท่านั้น อื่น ๆ ถูกกำหนดว่า ทำไม่ได้ แม้ว่าในความเป็นจริงของชีวิตการทำแท้งมาจากเงื่อนไขมากมายกว่าที่เงื่อนไขที่กำหนด
กรณีประเทศไทยทำแท้งได้ คือตามเงื่อนไขของมาตรา 305 และภายใต้เงื่อนไขที่กำหนดว่าทำได้ ในทางปฏิบัติก็ยังมีการตีความ การรับรู้และการปฏิบัติที่ไม่สอดคล้องกัน ยังมีตำรวจ นักข่าว ครู และประชาชนจำนวนหนึ่งที่คิดว่า กฎหมายไทยห้ามทำแท้งทุกกรณี แนวทางการแก้ไขกฎหมายการทำแท้งจากทั่วโลกมาในทิศทางที่ไม่มีกฎหมายทำแท้ง การทำแท้งไม่ใช่ความอาญาอีกต่อไป แต่คือเรื่องสุขภาพ ตัวอย่างของประเทศแคนาดา ไม่มีกฎหมายเรื่องทำแท้งในกฎหมายอาญา แต่มีระเบียบและกฎเกณฑ์ที่เป็นของกระทรวงสาธารณสุข หรือหน่วยงานที่ทำงานเรื่องบริการสุขภาพกำหนดกฎเกณฑ์เอง เว้นกรณีบังคับทำแท้งที่ยังเป็นการกระทำผิด ซี่งทางเลือกแบบนี้หากนำมาใช้ในประเทศไทย คือ ต้องไม่มีกฎหมายอาญาเรื่องนี้ ในกระบวนการแก้ไขกฎหมายต้องให้ผู้มีส่วนเกี่ยวข้องมาร่วมให้ความเห็นให้มากที่สุด โดยต้องไม่ลืมเจ้าของปัญหา ภาครัฐและภาคเครือข่ายภาคประชาสังคม ต้องทำงานเรื่องทัศนคติกับสังคม โดยยังเคารพกับความเชื่อ ทัศนคติใด ๆ ที่มีอยู่ ไม่ต่อต้าน แต่ต้องเน้นเรื่องการสร้างความเข้าใจกับสังคมใหม่ว่า การทำแท้งเป็นเรื่องสุขภาพ เป็นบริการสุขภาพ ฉะนั้นผู้ให้บริการต้องไม่มีความผิดในการให้บริการทำแท้งที่ปลอดภัยและถูกกฎหมาย เพราะผู้ให้บริการมีส่วนสำคัญมากในการช่วยเหลือผู้หญิง